SUPERDEMOCRATIE - De Senaat der Dingen


Drie cultuurinstellingen gaan in oktober tijdens de tentoonstelling SUPERDEMOCRATIE in dialoog met de Belgische Senaat. BPS22 in Charleroi, BOZAR in Brussel en M HKA in Antwerpen geven de actuele problematiek van de Senaat een culturele dimensie.

1.10.2017 - 31.10.2017

Anne-Mie Van Kerckhoven / AMVK

(c)image: M HKA, Antwerp
Untitled, 1974-2002
Tekening , 38.5 x 47.5 cm
mixed media, paper

Het werk van Anne-Mie van Kerckhoven (AMVK) ontstaat uit grafische notities, tekeningen waarin ze haar gedachtestromen vastlegt. Voor haar is het tekenen een vorm van verstaan, het zorgt ervoor dat men waarnemingen kan vereenvoudigen en beheersbaar kan maken. De tekeningen zijn sierlijk en dynamisch. Ze getuigen van kwetsbaarheid, lijden en angstige visioenen.

De kunstenares spreekt in de eerste plaats met beelden, sterk gecondenseerde beelden, die hun betekenis niet onmiddellijk prijsgeven. Vaak combineert ze haar tekeningen met tekst, in bijschriften of in titels. De taal-beeldassociaties dwingen de kijker zich te bezinnen over de bestaande conventies. Het onderuithalen en bevragen van conventies is een leidmotief in het werk van AMVK.  Terugkerende thema’s zijn de verhouding tussen mens en dier, tussen intelligentie en intuïtie, tussen menselijke creativiteit en artificiële intelligentie.

AMVK brengt de meest uiteenlopende elementen tot nieuwe betekenisgehelen. Ze gebruikt beelden uit haar persoonlijke levenssfeer, beelden uit haar geheugen en beelden uit de ons omringende beeldcultuur. Deze combineert ze met verwijzingen naar archetypische elementen uit de getallen- of kleurensymboliek en de godenwereld maar evengoed ontleent ze aspecten uit het meest recente wetenschappelijke onderzoek, onder andere naar artificiële intelligentie. Uit deze zeer verscheiden elementen creëert AMVK haar hoogst persoonlijke taal, waarin ze de opgedane kennis over wetenschap combineert met kritische bevindingen over rolpatronen en andere machtsmechanismen in de samenleving.

De kunstenares legt zich in haar werk vooral toe op een verkenning van het vrouwelijke. Beelden van en teksten over vrouwen zijn de meest dominante in haar werk.

Het vrouwelijke lichaam is een constante. Zelf formuleert ze het als volgt: ‘Ik gebruik de vrouwelijke figuur specifiek als metafoor voor wat de wereld de mensen aandoet, voor onze cultuur, voor ons zijn.’ Met haar krachtige, zelfbewuste vrouwenbeelden biedt AMVK een alternatieve visie op de traditionele benadering van het vrouwelijk, verleidelijk naakt. Alle negatieve connotaties, verbonden met het vrouwelijk naakt, worden omgebogen naar hun positieve tegenpool.