SUPERDEMOCRATIE

"Statement: Te zien is een geanimeerd beeld dat tot stilstand komt wanneer er iemand doorloopt. Een net van sensoren maakt een onzichtbare grid in de ruimte: men loopt er als toeschouwer door en activeert bepaalde hyperlinks die de tot stilstand gekome beelden langzaam doen imploderen, zowel naar uitzicht als naar betekenis. Het proces dat in gang werd gezet is onomkeerbaar , duurt een minuut of zo, waarna de algehele chaos een nieuwe aanvang neemt. De processen van vernietiging en vereenvoudiging veranderen met de frekwentie van het gebruik ervan. Maw elke keer wanneer er een stilstand plaatsvond beinvloedt die stilstand de mate van vervorming van de volgendde beelden bij stilstand. Op deze manier veranderen de stilstaande  beelden volgens patronen die aan mijn controle ontsnappen, hun evolutie hangt af van de bezoekers.

De bezoeker kan ook het bewegend schouwspel aankijken zonder in te grijpen. Dat is haar/zijn keuze.

Het beginbeeld is een modernistisch interieur met het woord Rorty in, een vrouw zit in een zetel en kijkt de kijker aan. Die vrouw ben ik in het Chelsea Hotel in New York anno 1979,  het jaar waarin het boek “ Philosophy and the mirror of nature “ van Richard Rorty uitkwam. Op dat moment was ik een beginnende kunstenares, op zoek naar verbanden tussen kunst, wetenschap en filosofie. Ik was er toen van overtuigd dat de toekomst zich tot de logica verhoudt zoals de kunst tot de wetenschap.

Het beeld wordt via de computer geprojecteerd in een halfduistere ruimte op een witte muur.  Wat men ziet is een film waarop veel tegelijkertijd gebeurt. Het interieur verandert, mensen komen en gaan, teksten versschijnen, andere omstandigheden duiken op. Als bezoeker beinvloedt men het element in de kamer waar zij/hij voor staat.  De neurologiosche structuur van ons brein moet tot de aanpak, de logica van de interactiviteit inspireren."

− AMVK

Concept: Anne-Mie Van Kerckhoven

Interactive architecture: Thys &Van Wijck

Sound: Bo & Dylan

Producer: Club Moral