SUPERDEMOCRATIE - De Senaat der Dingen


Drie cultuurinstellingen gaan in oktober tijdens de tentoonstelling SUPERDEMOCRATIE in dialoog met de Belgische Senaat. BPS22 in Charleroi, BOZAR in Brussel en M HKA in Antwerpen geven de actuele problematiek van de Senaat een culturele dimensie.

1.10.2017 - 31.10.2017

Anne-Mie Van Kerckhoven / AMVK

(c)image: M HKA
Installatie , 415. 5 x 100 x 0.5 cm (2 x (150 x 100 cm), 1 x (115.5 x 100 cm))
digital print on plexi

Het M HKA vroeg de Antwerpse kunstenares Anne-Mie Van Kerckhoven (°1951) om de noodzakelijke plexiwand aan de balie een artistieke invulling te geven. Het resultaat is een subtiel gevoelige aanwezigheid die én ontdaan is van de kille, klinische aanwezigheid waarmee dergelijke plexi’s onze maatschappij zijn binnengedrongen, maar toch diezelfde plexi aanwezig laat zijn.

Deze artistieke interventie is het resultaat van een vraag die Van Kerckhoven al jaren bezig houdt; de vraag naar de vorm van perfectie. Het vierkant wordt vaak gezien als een ‘ideaal’, net door zijn gelijke afmetingen. Ook voor de cirkel geldt dit, die refereert naar de zon, de Aarde, de maan,… maar ook naar goedaardige bolvormige energieën die vanzelf opduiken in digitale foto’s en ‘orbs’ genoemd worden.

Vanuit haar vraag naar de verhouding tussen vierkant en cirkel, begon Van Kerckhoven van enigmatische vierkante schema’s en afbeeldingen cirkels te maken. Slechts een handvol keren resulteerde dit proces tot een voor haar betekenisvol nieuw beeld, zoals nu. Aan de balie van het M HKA zweven er drie in de ruimte.

Links de herwerking van een utopisch plan van Jerusalem (1801), door Richard Brothers, uit (een boek over) ‘Alchemie en Mystiek’.
In het midden de Zwaan nr. 23 (1915), door Hilma Af Klint, uit ‘Okkultismus und Avantgarde: van Munch bis Mondrian, 1900-1915, Schirn Kunsthalle Frankfurt (1995)’.
Rechts naar een optisch experiment uit ‘Bionica: Schakel tussen bioloog en ingenieur’ (1968), door Lucien Gérardin. Deze afbeelding kreeg voor de gelegenheid dezelfde kleur als het werk van Marlow Moss op de achtergrond.

Deze drie krachtige, zwevende maar autonome beelden roepen de mogelijkheid van fundamentele betekenisgeving, verandering en de relatie tussen biologie en het systeem op: “De onderlinge afstanden van de drie bollen tot elkaar en tot de randen van de vlakken zijn perfect op elkaar afgestemd. Een geoefend oog ziet dat, een ongeoefend oog voelt dat. En dat geeft rust.” – AMVK

Het kunstwerk in opdracht werd intussen onderdeel van de M HKA-collectie.