SUPERDEMOCRATIE - De Senaat der Dingen


Drie cultuurinstellingen gaan in oktober tijdens de tentoonstelling SUPERDEMOCRATIE in dialoog met de Belgische Senaat. BPS22 in Charleroi, BOZAR in Brussel en M HKA in Antwerpen geven de actuele problematiek van de Senaat een culturele dimensie.

1.10.2017 - 31.10.2017

Emilio López-Menchero

°1960
Geboren in Mol, BE
Leeft in Brussels, BE

Emilio López-Menchero studeert in 1986 af als architect aan het “Institut Supérieur d’Architecture” van “La Cambre” (Brussel). Hij wijdt zijn eindwerk aan de Oostenrijkse architect Hans Hollein, auteur van het manifest “Architektur ist Alles” uit 1967.
Hij zet zijn opleiding in “La Cambre” verder in het atelier “Espaces Urbains” van Jean Glibert. Zijn artistieke werk verwijst voortdurend naar de architectuur, is vaak het resultaat van een subtiele mix van deze discipline en de beeldende kunst. Sinds 1999 geeft hij les in de optie “AA Art & Architecture” van “La Cambre-Horta”.

Of een werk van López-Menchero nu performatief, fotografisch, picturaal of sculpturaal is en waar het ook intervenieert in de stedelijke ruimte, het probeert in te grijpen in het reële. Lichaam en identiteit zijn de fundamenten van zijn démarche. Het lichaam als meetschaal, als reservoir van een nerveuze stroom of als verzonnen 'object' is ook het voertuig van elke constructie van identiteit. Deze constructie wordt in het werk van de kunstenaar gekenmerkt door een dubbele cultuur: Belgisch en Spaans. Hij hecht bovendien een bijzonder belang aan migranten en aan de figuur van de kunstenaar zelf. Die band met identiteit is bijzonder opvallend in zijn reeks “Trying to be” die begon in 2000. Hij kruipt in de huid van kunstenaars (Pablo Picasso, Honoré de Balzac, Cindy Sherman, Frida Kahlo, James Ensor); maar ook in die van historische figuren als Yasser Arafat, Raspoetin of Che Guevara.
Deze incarnaties zijn gebaseerd op archieven die hij met de grootst mogelijke nauwkeurigheid fotografisch probeert te benaderen en waarvoor de vermommingen tot een innerlijke demarche dwingen die de kunstenaar helpt om zijn eigen identiteit samen te stellen.

Zijn multidisciplinaire en veelvormige onderdelen sluiten bij elkaar aan en zetten de codes van de westerse samenleving op het voorplan. Hij realiseerde verschillende werken in de openbare ruimte, waaronder “Pasionaria”. Deze permanente interventie, een megafoon met een lengte van 4 meter, is opgedragen aan alle migranten. Zij is uitgevoerde aan het begin van de Brusselse Stalingradlaan in de buurt van Noordstation Noord, een gevoelig punt van de Belgische hoofdstad waar veel manifestaties plaatsvinden.