SUPERDEMOCRATIE

Maison belge, Supermarché de l’année verwijst naar een gelijkaardige installatie en tentoonstelling Supermarché de l’Année die Angel Vergara opzette in het Belgisch Huis in Keulen in 1995. Daar creëerde de kunstenaar een supermarkt waar enkel appels werden verkocht. Vergara zette deze supermarkt op als tegenkanting bij de kunstbeurs in Keulen die op hetzelfde moment plaatsvond.

Angel Vergara wil aantonen dat er meer is dan enkel de economische prijs van een kunstwerk: uiteindelijk wordt bij de verkoop van een kunstwerk enkel de materialisatie van een idee verkocht, de ideeën zelf zijn niet te koop. Het gaat hier om de transacties, de relaties tussen mensen, het uitwisselen van ideeën of het verkopen van dingen.

Straatman – één van de alter ego’s van Vergara – is altijd op één of andere manier aanwezig. Hier, in Maison belge, Supermarché de l’année , bevindt hij zich achter de toonbank van de winkel. Zijn supermarkt waar enkel appels te koop zijn, is een parodie op consumptie en verkoop. De presentatie is zeer esthetisch: een keurig blauw geschilderde winkel, alles netjes gestapeld, repetitieve visuele effecten. In de oudheid stond de appel symbool voor liefde en vruchtbaarheid. Vergara gebruikt de appel als teken van erotische en spirituele gedrevenheid, als een gezond tegengewicht voor de economische krachten die de kunst verzieken. Zijn supermarkt van appels functioneert als een correctie op het brute winstbejag.

Maison belge, Supermarché de l’année is tevens een collage: beeld en woord vullen elkaar aan en overlappen elkaar. In wezen gaat het om beschrijvende, documentaire schilderkunst. Vergara’s notities op het doek en de lijnen verwijzen naar zijn diverse acties. Het schilderij is een soort logboek, het resultaat van bewegingen, geluiden, geuren, waarnemingen, gedachten en herinneringen.