Weg met verf. Dat is het motto van Guy Mees in de

jaren 1960. De avant-gardekunstenaar verruilt doek

en houtskool voor composities met industrieel

vervaardigd kant en neonlampen. Of ze nu rond,

vierkant of driehoekig zijn, ze dragen allemaal

de titel Verloren Ruimte. Net als Verheyen speelt

Mees met concepten als ruimte en licht. In 1959

brengen ze de zomer door in het Tempeliershof,

een leegstaande boerderij in Weert. Daar werken

en schrijven ze samen. Voor Verheyen is Mees

“de schilder die mij de oplossing toonde,” en de

definitie van schilderkunst in vraag stelt.