SUPERDEMOCRATIE

Verloren ruimte verwijst naar specifieke werken én naar een groter geheel van werken. In dat grotere geheel zijn twee groepen te onderscheiden. Als eerste is er een groep werken met kant, al of niet in combinatie met neonlicht, ontstaan tussen 1960 en 1966. De tweede groep werken met diezelfde titel, ontstaan vanaf de jaren tachtig, is gemaakt met gekleurde stroken papier die als wandreliëfs op de muur vastgespeld worden. De ‘ruimte’ die ‘verloren’ is, is die van het schilderij. Die ruimte bestaat niet meer, ze wordt opengebroken om plaats te maken voor een nieuwe ruimte. Zijn werken komen los van de wand en gaan in dialoog met de omgeving, met de ruimte waarin ze zich bevinden. Ze ‘tonen’ de achterliggende wand. Als een barst in de muur zetten ze hun omgeving in de verf, laten ze de muur en de ruimte rondom duidelijker zien.