SUPERDEMOCRATIE

Dit is de meest recente MesuRAGE. Net als voor de vorige in Pittsburgh, droeg ORLAN een armband die haar lichaamsactiviteiten registreerde. In het M HKA bevatte deze armband ook een GPS die toeliet om de bewegingen in de ruimte te volgen. ORLAN nodigde drie kunstenaars uit, Marina Abramović, Guillaume Bijl en Jan Fabre, en drie organisatoren, de voormalige en huidige directeur en Barbara De Coninck met wie ze eerder samenwerkte en met wie ze een goede relatie heeft. De getuigen figureren als de vertegenwoordigers van het publiek in het gebeuren zelf, waardoor dat publiek mee het beeld gaat uitmaken. Dat gebeurt om te beginnen doordat de getuigen mee tellen in de tweede fase van de performance. De eerste fase is immers zuiver lichamelijk. Lichaam na lichaam wordt een lengte geconcretiseerd. In de tweede fase worden die lengtes genummerd, wat met de getuigen wordt gedeeld. ORLAN geeft hen ook de legitimering in handen doordat ze mee tekenen op het formele constat en zo de op getuigen gebaseerde geloofwaardigheid formaliseren. Op een vergelijkbare manier krijgen ook de videasten en fotografen een verhelderde en bekrachtigde positie en worden ook zij deel van het opzet. De ruimte van de MesuRAGEs zou men best kunnen vergelijken met die van een filmset. Diverse actoren met diverse rollen werken er samen naar een goed resultaat toe. De performance ontrolt zich niet ‘natuurlijk’; ze verhoudt zich nadrukkelijk tot haar verderzetting en maakt haar verloop daaraan indien nodig zelfs ondergeschikt.