SUPERDEMOCRATIE

Ria Pacquée brengt toevallige situaties en objecten uit de alledaagse wereld in beeld. De straat, de markt, kerkhoven en de woestijn vormen haar werkterrein. In eerste instantie laat ze zich opmerken als performance kunstenaar. Op het einde van de jaren 80 verschuift het zwaartepunt naar de fotografie. Haar fotoreeksen vertellen uiteenlopende verhalen, kaarten maatschappelijke situaties aan en spelen een spel met de realiteit.

In de jaren negentig schuimt Pacquée oude kerkhoven af op zoek naar verloren gewaande herinneringen. Ze inventariseert de sterfelijkheid in de vorm van verdwenen ornamenten, onleesbare letters en stenen hoofden die door erosie een andere identiteit hebben gekregen. Ze fotografeert grafmonumenten die zelf stilaan sterven.

Het werk Curtain of Silence toont 2 foto’s van gesluierde vrouwen, genomen op een kerkhof in Como. Pacquée vond de kleine, verweerde hoofden aan de zijkant van een graf. De sluier geldt als ambigu symbool voor de kuisheid en de dood. Vandaag wordt de hoofddoek enerzijds als fundamentalistisch statement en anderzijds als vrijheidsideaal van jonge moslima’s gezien. De sluier verbergt herkenbare persoonlijkheidskenmerken en bepaalt tegelijk iemands identiteit.