SUPERDEMOCRATIE

De video Inch’Allah is opgebouwd uit korte, losse, aan elkaar gemonteerde filmfragmenten. Pacquée zapt tussen Oost en West, tussen landen als België, Israël, Frankrijk en Tunesië. Alledaagse gebeurtenissen en impressies van het menselijke handelen worden tegenover elkaar geplaatst, van het soms carnavaleske leven in Noord-Europa tot de intieme schoonheid van streken als Jemen en Marokko. De beelden bevatten geen narratieve noch hiërarchische structuur. Ze worden ondersteund door een voice-over, die passages voorleest uit The Book of Questions (1967) van de Frans-joodse auteur Edmond Jabès. Net als dit boek is de film een mozaïek van fragmenten, aforismen en beelddialogen die rond een centrale vraag cirkelen: hoe kun je het onzichtbare zichtbaar maken?

Inch’Allah is een logisch vervolg op Pacquée’s oudere werk. Daarin trekt de kunstenares de straat op om beelden te verzamelen die ze ordent volgens formele elementen. Zo ontstaan auditieve en visuele puzzels met beelden van lijnen, kleuren, schaduw en licht. Lukrake fragmenten worden gecombineerd tot een betekenisvol geheel. Ook dit werk draait rond de illusie van een objectieve realiteit. Onze perceptie van de werkelijkheid wordt vertekend door het standpunt dat we innemen, door de plaats waar we leven, de gebeurtenissen en beelden die we zien en horen, en het soort leven dat we leiden. Pacquée wil de invloed duidelijk maken van dit subjectieve standpunt. Ze toont ons hoe afzonderlijke fragmenten en delen een geheel zin geven. Pacquée oppert de idee dat het leven niet noodzakelijk rond kennis en inzicht draait. Hoe mensen zich verhouden tot elkaar is veel essentiëler. Al het overige is slechts een manifestatie van het moment.