SUPERDEMOCRATIE

In 1988 stelt Jacques Charlier onder een pseudoniem Peintures-Schilderijen voor. Hij stelt een collectie samen van 15 volledig verzonnen kunstenaars (compleet met fictieve biografieën) met als duidelijk doel om de stijlen te breken, verwarring te zaaien en de kunststromingen op een implosieve manier te interpreteren.

Het is in die periode dat hij grote installaties maakt waarbij schilderkunst en objecten samenkomen, rond een algemeen thema, waarbij de nadruk ligt op de manipulaties die met beelden mogelijk worden, ook in het domein van de kunst. Humor en poëzie zorgen ervoor dat dit werk niet onnodig moraliserend is. Door het woord “cérébral” te gebruiken (een woord dat vaak door kunstcritici wordt gebruikt), roept hij de schilderstijl op die hiermee geassocieerd wordt, hierbij zet hij een stel hersenen in keramiek, op een sokkel.