SUPERDEMOCRATIE

In de loop van de jaren 1980 maakt Guy Mees een reeks plint-installaties in zijn eigen huis en in tentoonstellingsruimtes. Soms voert hij het inkleuren van de plinten in de ruimtes zelf uit, andere keren kleurt hij op zwart-wit foto’s van kamers de plinten met krijt in. Als een huisschilder verft hij onderaan op de muur, tegelijk als een begrenzing van de vloer, een gekleurde band, waardoor het doosvormige volume van de ruimte wordt benadrukt. De plint-installaties kaderen in het onderzoek van de kunstenaar naar het begrip ‘ruimte’. Guy Mees wil met het beschilderen van de plinten de grenzen van de schilder- en de beeldhouwkunst doorbreken en een symbiose creëren met architectuur en leefsituaties. Een utilitair én decoratief element wordt drager van een gebouw. Met de beschilderde plinten legt hij het accent op de architectuur, op de constructie van de ruimte. De gekleurde plint tilt de ruimte op: plots wordt de ruimte op een andere manier zichtbaar, duikt ze op een andere manier op in de blik van de toeschouwer.

Op basis van deze heel eenvoudige ingreep wordt de toeschouwer zich bewust van de begrenzingen van de ruimte en wordt hij tegelijk verleid in een spel van strakke lijnen waarin kleur een zeer esthetische rol speelt. De ruimte wordt picturaal gemaakt. Bovendien destabiliseert de kunstenaar de ruimte. De muren worden door deze ingreep sculpturale volumes. De muur wordt hier een zware massa, die door de lichte, speelse ingreep opnieuw aan zijn begrenzing wordt herinnerd. De ruimte kan op een andere manier worden waargenomen en begrepen.