SUPERDEMOCRATIE

Op dit zelfportret met mannequin omhelst de kunstenares haar ingebeeld alter ego. Het is een vroeg werk van Liliane Vertessen, uit de periode dat ze experimenteert met neonlicht en schaarse kledij om haar worsteling te tonen met identiteit en intimiteit. Er spreekt een grote drang uit naar vrijheid en zelfontplooiing, maar ook naar ondeugd en rebellie.

"Ik wil vrij zijn om te doen wat ik wil, los van de mening en de smaak van de toeschouwers. Bij mijn vroeger werk toen ik heel jong was, kom ik heel aantrekkelijk uit mijn foto’s en dachten mensen vaak dat ik narcistisch was, omdat ik foto’s van mezelf neem. Ik wou echter niet zozeer pronken met mezelf en voel me ook geen model. Integendeel, ik had graag nog enkele centimeters erbij en enkele kilo’s eraf. Ik wou vooral mijn binnenkant laten primeren op mijn uiterlijk. In die zin kan er geen sprake zijn van pose, omdat ik wil laten zien wat ik van binnen voel. Bovendien ben ik nooit in de leer geweest om kunstenaar te worden, ik was het al van bij mijn geboorte."

Hilde Van Canneyt. Interview met Liliane Vertessen, 2010.