Jef Geys
Jef Geys (1934 - 2018) studeert af aan de Antwerpse kunstacademie en vestigt zich in Balen, ook in de Kempen, waar hij gedurende meer dan 30 jaar als kunstleraar op een meisjesschool werkt. Eigenlijk was dit één van de vele manieren van Geys om kritiek te formuleren op de samenleving en op kunst – een kritiek die een fundamentele waarde is in zijn uitgebreide, diverse en complexe oeuvre.
Men heeft Geys beschreven als een kunstenaar die geklemd zit tussen een regionale en internationale context, afgesneden van de sociale werkelijkheid. Dat is niet noodzakelijk waar. In veel opzichten is hij een volgeling van Marcel Duchamp, die de strategie van het zich heimelijk terugtrekken verdedigde. Geys heeft ervoor gekozen om zijn werk te bouwen op provinciale referenties. Al zijn tentoonstellingen worden begeleid door een nummer van zijn Kempens Informatieblad, dat hij zelf publiceert en zo ontwerpt dat het lijkt op een lokale, gratis verspreide krant.
Eén van zijn belangrijkste strategieën is subversie die, zoals hij terecht benadrukt, alleen 'binnen het systeem kan gebeuren'. In 1970 werd Geys uitgenodigd om een solotentoonstelling voor te bereiden in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen. Hij antwoordde met een brief naar het museum – en naar het Ministerie van Cultuur, Defensie en Justitie – met het voorstel het museum op te blazen. Toch vond de tentoonstelling het jaar daarop plaats. Dit is kenmerkend voor zijn methode, die op processen gericht is en confronteert: Geys creëert situaties die zo vol zitten met tegenstrijdig potentieel dat ze zichzelf dreigen op te blazen; door hen het ontmantelen, toont hij de corrumperende krachten van de huidige realiteit des te overtuigender.